woensdag 13 januari 2016

De Tweede Wereldoorlog door de oma van Yann

De oma van Yann kon niet naar onze school komen om over de oorlog te vertellen. Ze schreef daarom deze pakkende tekst.

Een stukje geschiedenis

De oorlog is begonnen in mei 1940 en eindigde pas 5 jaar later. De Duitser Adolf Hitler is daarmee begonnen. Hij had een heel sterk leger en wou heel Europa veroveren. Hij wou dat alle mensen gelijk waren zoals hem.


Alle landen probeerden de Duitsers tegen te houden maar overal waren er ook mensen die schrik hadden en met hem meewerkten.
De Engelsen en de andere landen wilden van over zee komen om ons te helpen. Deze soldaten noemden ze de geallieerden. 

De Duitsers waren zeer tegen de Joden. De Joden zijn mensen met een andere godsdienst. Zoals we nu katholieken hebben en zedenleer op school kunnen leren. Vooral in Antwerpen wonen er nog veel mensen met Joodse overtuiging.

De Joden werden gevangen genomen en opgesloten in kampen waar ze voor de Duitsers moetsen werken en waar veel medische experimenten gebeurden.

De Duitsers wilden alle schepen tot zinken brengen. Ze wilden ons land aanvallen. Waar het zou gebeuren wist niemand en wanneer ook niet. Bij ons aan de kunst zijn veel bunkers gebouwsd waarin soldaten op de loer lagen om ze te kunnen tegenhouden.


Het verhaal van de oma van Yann

Hoe het was


Ik was 1 jaar toen de oorlog is begonnen en 5 jaar toen het gedaan was. 

Als kind woonde ik in een café. Er waren er drie naast elkaar. Deze zijn alledrie platgebombardeerd.
Wij, mijn familie en ik, mochten in de kelder schuilen hebben het overleefd.

Via de radio wisten de mensen dat er vliegtuigen met bommen onderweg waren. In de stad begon er een grote, luide sirene te loeien en wij zochten dan een schuilplaats bij mensen die een kelder hadden We hadden daar geen eten of bedden. Er stond alleen een emmer water en doeken. De doeken moesten we nat maken en voor de mond houden omdat we niet zouden stikken van het stof dat er was omdat alle huizen in elkaar stortten.

Als we er buiten kwamen, was alles donker, ook al was het midden op de dag, half vier. Daarna kwamen er mensen van het rode kruis en kregen we een inspuiting tegen stoflong. Dat is een ziekte waaraan je kan sterven.

Omdat mijn opa in een theater werkte en zijn huis nog goed was, zijn we daar gaan wonen. Als er weer bomalarm was, mochten we gaan schuilen in de crypte van de kerk.

Mijn twee tantes en mijn oma die enkele straten verder woonden zijn overleden door de bombardementen. Iedereen had veel verdriet en ook heel veel werk om aan bonnen te geraken die we konden omruilen. 
Die bonnen waren alleen voor melk, boter, bloem en zeep. Alle andere producten waren niet te koop.
Alleen als je een job bij rijke mensen kon doen, kon je ook eens vlees krijgen in plaats van geld of bonnen voor je werk. Het vlees was héél speciaal voor ons en was alleen voor een feest, bv. een verjaardag.

Ik was zelf zéér klein, een kleuter nog, en moest ook werken: mee werken bij rijke mensen. Of alleen met een kannetje om melk gaan voor mijn broertje anders had die ook geen eten.
In de oorlog was er ook geen school voor ons.

We sliepen allemaal samen in het theater op de matrassen die op de grond lagen. Om naar de WC te gaan moesten we naar buiten. Daar was één WC voor alle mensen van de straat.. Het WC was een plank met een gat er in en WC-papier hadden we niet. We konden alleen een stukje krantenpapier gebruiken.

's Avonds hadden we geen licht in huis, alleen één olielampje. We hadden geen TV maar wel een radio waar veel naar geluisterd werd om te luisteren wanneer de oorlog eindelijk zou stoppen.

Bij het einde van de oorlog was het één groot feest in heel het land. Alle mensen liepen op de straat te juichen en te dansen. Ons geluk kon niet op.

Heb jij ook een verhaal?

Wij willen het heel graag horen of lezen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten